Januari is meestal niet mijn beste maand. Ik heb vrijwel elk jaar last van een kleine winterdip en ook in 2019 bleek dat niet anders te zijn. Stom hè, doe je zoveel leuke dingen en toch zit je jezelf soms gigantisch in de weg. Maar lang leve Instagram Stories, waaruit bleek dat ik lang niet de enige was. Gedeelte smart is halve smart! Dit was mijn januari.
Ik begon het jaar goed met een jacuzzi en heel veel Mariokart op een vakantiepark.
Ik stond in de Telegraaf! De krant schreef een artikel over hoe je zoveel mogelijk waar voor je geld krijgt als je je vakantie boekt en ik mocht ook wat tips delen. Supertof!
Ik woon dus echt in zo’n leuke straat. Een van de buren organiseerde een straatborrel thuis en dat betekende een middag vol alcohol, hapjes en gezelligheid. Ze hebben zelfs een echte bar in huis!
Wandelingetje over de hei maken met Thijs.
En toen begon het echte werkleven weer! Na een paar weken van iets rustiger aan doen, vulde de mailbox zich ineens een stuk sneller. Moest wel weer even inkomen hoor.
Borrel op kantoor, omdat drie meiden weggaan. De een is inmiddels voor een half jaar naar Bali, de andere twee groeien zo hard dat ze of nu een eigen kantoor hebben of gewoon geen tijd hadden om bij Workmode te werken.
Wekelijkse belsessie met Suus om alles omtrent PR-cursus.nl en Female Workation te bespreken.
Heb er een onwijze haat-/liefdeverhouding mee, maar toch ga ik elk jaar weer braaf. Dit jaar was het op een vlak wel echt top: Female Workation werd genoemd tijdens de reistrendpresentatie.
’s Avonds toen ik thuiskwam stond er taart voor me klaar. We hadden wat te vieren, alleen waren we niet tegelijk thuis.
Vandaag was zo’n dag dat ik onwijs uit m’n flow was. Slecht humeur, onzeker over alles en vooral: geen focus.
Gelukkig reisde ik de dag daarna af naar Den Haag om samen met Mandy te gaan werken. Bij m’n oude werkgever! Grappig om veel oude collega’s weer eens te zien, maar ook raar om daar als vreemde eend een dagje tussen te zitten met m’n eigen werk. Jammer wel van de vertraging.
’s Avonds lieten we ons verwennen met een Thaise massage. Althans, verwennen is misschien niet het goede woord. Man, wat een spierpijn had ik de dag daarna!
Dit was even een ander slag snackbar hoor. Deze friet was met stoofvlees en was zó intens lekker.
De dag daarna ging ik met Thijs naar de World Press Photo expositie in Hilversum. Echt heel indrukwekkend om al die beelden te zien.
Beetje klaar met dit weer! Wel blij met m’n paraplu overigens (vroeger had ik altijd van die goedkope van de drogist en gingen altijd kapot, maar deze van Senz is z’n geld meer dan waard).
Waarom Netflixen als je ook spelletjes kan doen? Jammer dat ik zo slecht was.
Ochtendje sporten! Hoor altijd van iedereen dat het zo goed is voor je energielevel…
Voor mij dus niet. Ik word kapot moe en heb daarna totaal geen energie om te werken. Uit pure wanhoop ben ik maar in de plaatselijke bieb gaan zitten, maar ook daar kwam weinig werk uit m’n vingers.
Gelukkig fleurde mijn humeur ’s avonds weer op, want a) ik ging weer Game of Thrones kijken en b) m’n schoonzusje en ik boekten onze vakantie naar Curaçao!
Dit vind ik dus zo leuk hè: ik ben inmiddels al ruim 5 jaar weg bij TravelBird (R.I.P.), maar heb nog steeds contact met een aantal oude collega’s. We besloten een weekendje weg te gaan en belandden in Den Helder.
De ouders van een van de meiden hebben hier een vakantiehuis en konden een nachtje blijven slapen. Heerlijk retro huis, compleet met dit soort spreuken op het toilet. Ik hou ervan.
Ik heb een hekel aan de winter, maar wat maakt het toch een verschil als het zonnetje schijnt.
Hapje eten met een vriendin. Dit was me een partij lekker!
En toen was er ineens sneeuw! Ik dacht: laat ik eens een stukje wandelen naar de hei, maar eenmaal daar zag ik vrij weinig. Op zich best logisch als je je bedenkt dat de sneeuw nog steeds uit de lucht kwam en het dus behoorlijk mistig werd.
The day after lag er in de achtertuin van kantoor nog steeds een hoop sneeuw en konden we het niet laten om er éven mee te spelen.
Dagje werken en lunchen met Claudia!
Ja jongens, hou eens op met die regen. Was wel een lekker weekend verder, want m’n vader was jarig en…
Ik kreeg weer lekker eten voorgeschoteld. Ongeveer twee keer per jaar spreek ik af met twee vriendinnen die ik nog van m’n studie Journalistiek ken. Eentje is ongeveer 360 dagen per jaar in het buitenland en dan is het zo leuk om tussendoor weer bij te kletsen en alle verhalen te horen.
De winterdip is officieel in tha house. Heb jij er ook zo’n last van?
En daar bovenop was ik de laatste paar dagen van januari ziek. Maar op het moment dat deze post online komt voel ik me gelukkig weer stukken beter én voelt het echt als een nieuw begin. Kom maar met februari!
