Het is hier even wat stiller dan normaal, maar geloof mij: ik doe allesbehalve stilzitten! De afgelopen maand is voorbij gevlogen. Waar ik de eerste dagen nog doorbracht in Sydney, vloog ik al gauw richting Vietnam. En daar ben ik nu nog steeds. Genoeg content om over te schrijven, maar nu wil ik eerst vooral genieten van al het moois. Al kan ik je een kleine blik achter de schermen natuurlijk niet onthouden!
De eerste twee dagen van maart spendeerde m’n vriend en ik nog in het heerlijke Sydney. We hadden een Airbnb geboekt in Bondi, op loopafstand van het beroemde strand.
Maar dit is toch wel mijn meest favoriete plekje in Sydney: schiereiland Mrs Macquaries Point. Niet alleen een oase van rust als je het vergelijkt met de stad zelf, maar ook de beste plek voor een zonsondergang. Kijk nou wat een uitzicht!
Maar aan al het moois komt een eind, al staat ons nog heel wat te wachten (maar dat wisten we toen nog niet). Via Manilla vlogen we naar Ho Chi Minh City.
En wat een verschil met Australië was dat! Man, ik moest echt even wennen aan al die drukte.
Oud-collega Kim en haar vriend zijn ook drie maanden op reis en het lot was ons gunstig gezind: we waren op precies dezelfde dagen in Ho Chi Minh City. Zo leuk om bekenden tegen te komen aan de andere kant van de wereld!
Na een paar dagen HCMC was het tijd om uit te checken, een koffie te doen en…
De bus naar onze volgende bestemming te pakken.
Het werd Mui Ne, een strandbestemming waar uiteindelijk vooral veel Russen op af blijken te komen en verder niet zo heel veel te beleven valt. Het guesthouse waar we sliepen was het ook niet helemaal: als je bij aankomst gelijk een kakkerlak formaat wijsvinger in je kamer ziet is dat nou niet bepaald de beste eerste indruk die je kunt achterlaten. En dus hebben we vooral veel gegeten en Ik Vertrek terug gekeken (maar wel pas nadat de kakkerlak uit de weg was geruimd).
Volgende bestemming: Dalat! En daar heb ik voor het eerst echt gereden op een scooter. In de drukke stad durfde ik het nog niet echt aan, maar hier in de natuur kon het prima. Nu ben ik hooked!
Deze maand werd ik nog een nieuwe ervaring rijker: we namen de nachtbus. Je hebt hier je eigen ligstoel en je kunt bijna gestrekt liggen. Echt lekker slapen doe je niet, maar comfortabel is het eigenlijk best wel! Ik las op internet allerlei horrorverhalen over deze bussen, maar ik vond het serieus best wel meevallen.
Nadeel is wel dat je altijd op onmenselijke tijden aankomt: hier was het net 6 uur ’s ochtends en er was nog bijna geen hond op straat in Hoi An.
En onze kamer was uiteraard ook nog niet klaar (want: nog bezet). Gelukkig hadden we een hotel met zwembad geboekt en konden we zo relaxt wachten tot we er in mochten.
Als je ooit naar Vietnam gaat: zorg dat je op z’n minst een keer een bahn mi broodje eet. Wat een heerlijkheid is dat! Je wilt niet weten wat er precies op gaat, maar man, wat is dat lekker.
En wat is Hoi An leuk!
Onze gemiddelde avond: eten en bier.
Mijn signature pose.
Na bijna een week Hoi An huurden we een scooter zodat we de beroemde Hai Van Pass konden gaan rijden. Maar niet voordat we nog even wat gingen eten. Ik voel me altijd zo’n reus als ik op die kleine plastic stoeltjes zit!
Let’s go!
De route eindigde in Hue, een stadje wat zelf niet superboeiend is, maar waar je op een paar kilometer afstand een tof verlaten waterpark vindt!
Gevalletje: echt achter de schermen. Want waar je op de website van het hotel dit uitzicht te zien krijgt bij je kamer, is de werkelijkheid toch echt even iets anders.
Et voila: het uitzicht klopt in principe wel, maar je moet er wel voor uit het raam hangen wil je het zo zien als ze je voorspiegelen.
Hoewel m’n blog wat rustiger dan normaal is, lopen m’n andere werkzaamheden wel gewoon door.
Wat doe je als je volgende nachtbus pas om 21.30 uur vertrekt? Dan huur je een scooter en ga je de omgeving nog maar eens goed bekijken. Was echt een goed plan.
Zonsondergangen vervelen nooit.
Lekker eten overigens ook niet.
En voor ik het wist zaten we op een boot richting Halong Bay voor drie dagen. Man man man, wat is het hier mooi. En ik bleek een toptalent te hebben in kajakken.
Kijk nou! Zelfs met zware bewolking is het hier mooi.
Maar gelukkig ging de zon toch nog schijnen, precies op het moment dat we een paar uurtjes konden chillen op het dek.
<3
Niks te klagen hier!
Onze laatste stop in Vietnam is Hanoi, waar deze foto eigenlijk alles zegt over de stad: een bizarre plek vol geschiedenis en heel veel mensen.
Over een paar dagen vliegen we naar Taiwan en zullen we onze reis eindigen in Singapore. My goodness, wat gaat de tijd hard.
