Ik doe mezelf graag voor alsof ik heel veel verstand heb van hoe de wereld in elkaar zit. En vaak soms word ik keihard met m’n neus op de feiten gedrukt: dat is dus niet zo. Voorheen had ik altijd het idee dat Lapland het hele jaar door koud is en vol met sneeuw ligt. Zat ik even verkeerd! Bijna een half jaar per jaar zijn de groene kleuren en mooie vormen van de natuur gewoon te zien. En dat is precies wat ik zag afgelopen week in Fins Lapland.
Een kleine recap van mijn avonturen:
De eerste avond stond in het teken van het echte lokale Lapse leven. Langs de Tornio rivier, ter hoogte van het dorpje Kukkolankoski, vind je nog een heel hechte gemeenschap. Hier vissen een aantal mannen een dag per week op zelfgemaakte steigers, ze wisselen elkaar af. Het vis dat ze vangen wordt gedeeld onder de overige mannen en hun familie, plus de familie die het land waar ze vissen bezit. Zo zijn ze dus elke dag van de week verzekerd van een portie vis, ook al vissen ze zelf niet. Mooi om te zien dat dat hier gewoon nog kan. Sharing is caring.
En ja, die vis werd die avond ook met ons gedeeld. Op geheel traditionele wijze aten we een flinke witvis: in een houten cottage op houten banken, naast het vuur en gewoon met de handen. Zó lekker!
De rivier is niet alleen geschikt om te vissen, je kunt er ook prima raften!
De grootste stad van Lapland is Rovaniemi, en dit is ook de plek waar je de échte kerstman in levende lijve kan ontmoeten! Hoewel ik al jaren niet meer in deze man geloof (nee, echt niet), voelde ik me toch wel weer als een heel klein kind toen ik hem echt zag zitten. Bij de kerstman vind je trouwens ook de Arctic Circle, op alle plekken die in deze cirkel liggen wordt het een dag per jaar niet licht en niet donker.
Hallo Rudolph!
Die Finse sauna’s die je over ter wereld vindt, die komen uit… juist, Finland. Bijna elke Fin heeft wel een sauna en/of hot tub in huis of in de tuin, en maken daar dan ook gretig gebruik van. Ook al ben ik er zelf niet echt heel erg fan van, als je er dan toch bent móét je toch wel in tenminste een sauna hebben gezeten. En dat deed ik Metsäkyly, een fantastische plek in het bos aan een prachtig meer. Naast sauna’s vind je hier ook jacuzzi’s (drie keer raden waar je mij vooral kon vinden) en kun je hier echt heerlijk eten en relaxen.
In de winter doen ze hier vooral aan sneeuwscooters, in de zomer zijn veel Lappen te vinden op hun jet-ski. Met volle vaart over de Kemijoki rivier, zo gaaf!
Als ik later groot ben, wil ik een husky. Na mijn bezoek aan een husky farm met ruim 200 honden ben ik helemaal verliefd. Deze beesten zien er anders uit dan de Siberische variant – minder fluffy – en worden voornamelijk getraind om ze zo snel mogelijk te krijgen. En snel zijn ze, dat bleek wel op het rondje dat ik met ze reed.
Dit mens ga ik nooit meer vergeten: Irene Kangasniemi (en haar man Ari). Dit koppel woont midden in het bos en geeft mensen de kans om kennis te maken met de natuur door middel van het maken van sieraden en andere producten via hun bedrijf Hornwork. Alle materialen die ze gebruiken zijn natuurlijk, zoals de geweien van rendieren (die vallen er elk jaar vanzelf af). Ze voorzien zichzelf voor ongeveer 70% met voedsel direct uit de natuur. Paddenstoelen, vlees, vis, fruit… Hoe fantastisch zou het zijn als we dat hier ook konden doen?
Ik kon dat gevoel gelukkig een klein beetje zelf ervaren door zelf het bos in te gaan: bessen plukken for the win!
Er komt nog een aparte post over het eten in Lapland, maar ik kon het niet laten om dit te plaatsen: ik heb namelijk gekookt! En iedereen leeft nog. Grapje, onze soep – ik deed het niet alleen – was fantastisch. Echt.
Binnenkort meer over Lapland!
