Het is zo’n bucketlist-ding: zwemmen met lichtgevend plankton. Het kan op een paar plekken in de wereld. Ik deed het in Colombia.
Heb je de film ‘The Beach’ gezien, met Leonardo DiCaprio? Daarin zwemt hij tussen lichtgevend plankton met een Franse chick. Romantisch, maar vooral heel bijzonder. Het was denk ik mijn eerste kennismaking met dit betoverende natuurfenomeen. Een ervaring voor op de bucketlist, die ik jaren later pas zou afvinken in Colombia.
Wat is lichtgevend plankton?
Lichtgevend plankton heet ook wel zeevonk of bioluminescerend plankton. Bio-wattes?
Sommige organismen kunnen licht geven dankzij bepaalde stofjes in hun lijf. Door een chemische reactie komt energie vrij die wordt omgezet in licht. Dit heet bioluminescentie. Glimwormen en vuurvliegjes doen het bijvoorbeeld. Ze gebruiken het licht als camouflage, lokmiddel of om vijanden af te schrikken.
De planktonsoort Noctiluca scintillans is hier dus ook een ster in. In kalm zeewater zie je de lichtjes niet. Maar haal er ’s nachts je hand doorheen en het water fonkelt.
Waar kun je zwemmen met zeevonk?
Toen ik in 2018 tijdens het voorbereiden van m’n reis door Colombia ontdekte dat je vlakbij Cartagena met lichtgevend plankton kunt zwemmen, moest en zou ik dat daar gaan doen. Bioluminescerend plankton komt sowieso veel voor in subtropische gebieden. Hier bijvoorbeeld:
• Puerto Rico, Isla de Vieques
• Thailand, Maya Bay
• Cambodja, Koh Rong
• Malediven, Vaadhoo en Mudhdoo Island
• Japan, Toyama Bay
• Florida, Indian River Lagoon
• Australië, Jervis Bay
Maar je kunt zeevonk zelfs langs de hele Nederlandse en Belgische kust spotten! Iets minder subtropisch, net zo indrukwekkend. Je moet wel wat geluk hebben, want het verschijnsel is hier niet te voorspellen.
Wanneer spot je lichtgevend plankton in Colombia?
In Colombia kun je het hele jaar door bioluminescerend plankton spotten. Het is op z’n felst bij kalm, warm weer en als het zo donker mogelijk is (geen maan).
Dat ik in oktober een tour boekte, werd mij door m’n hoteleigenaar eigenlijk afgeraden. Het zou in die maand niet heel spectaculair zijn. Volgens hem was januari het hoogseizoen. Maar hey, ik was er nu toch. En ik had zoiets nog nooit gezien dus mij leek ‘niet heel spectaculair’ al bijzonder genoeg.
Wat kost zwemmen met lichtgevend plankton?
Houd voor een planktontour rekening met een paar tientjes. Op sommige plekken in de wereld kun je ’s nachts gratis gaan kijken. Maar een georganiseerde tour (met minimaal een zwemvest en professionele fotograaf) is wel zo prettig en veilig. Boek je tour bijvoorbeeld op het strand, in je hotel, via Instagram of check Tripadvisor. Google is je vriend.
Ik betaalde in Colombia rond de 30 euro voor een middag strand, welkomstdrankje, uitleg, zwemvest, een half uur zwemmen, een foto en een retourtje hotel in Cartagena.
Mijn planktonavontuur in Colombia
Zoals bij alle Latijns-Amerikaanse tours weet je nooit helemaal precies hoe iets gaat lopen, maar dat heeft ook wel z’n charme. ‘s Middags haalde een wit busje mij op bij m’n hotel. Onderweg pikten we de fotograaf en 3 assistenten op. Eindbestemming: Playa Blanca op het schiereiland Isla Barú.
Het smalle strand was mooi maar druk. Veel mensen, strandbedjes, reggaetonmuziek en gekleurde krakkemikkige strandhutjes. Een gezellig zooitje. Ik plofte ergens neer en bestelde ook maar een pizza, want we gingen nog lang niet het water op. Een uur (!) later riep iemand ‘Maria’ en kon ik die pizza eindelijk naar binnen schuiven. Met een mooie zonsondergang als dessert.
Om 18.30 uur kregen we een educatief praatje over plankton. Zwemvest aan, ik was er klaar voor. Maar mijn groep moest nog wachten op een kapitein. En die ‘5 minutos’ duren altijd erg lang…
Eindelijk het lichtgevende water in
Maar het was zover: omstebeurt stapten we in een gammel bootje, op weg naar een lagoon vlakbij. Onderweg zag ik de golven naast onze boot steeds meer oplichten, alsof er een lamp op scheen. Eenmaal middenin de lagoon liet ik mezelf in het warme water zakken om een beetje rond te dobberen.
Elke beweging veroorzaakte lichtgevende vlekken. Ik tilde m’n handen uit het water en zag de witte lichtjes van m’n armen afdruppelen. Zo gaaf! Ik kon niet stoppen met lachen (zie ook mijn extreem blije hoofd op de foto).
Een half uur later klom ik met veel tegenzin weer de boot in, om vervolgens op open zee uit m’n natte hemd te waaien. Terug op het strand liepen we uiteindelijk in het pikkedonker tussen wegschietende krabbetjes weer naar het witte busje. Rond middernacht kroop ik m’n bed in.
Wát een toffe ervaring. Zelfs zonder Leonardo DiCaprio.
