Ik heb me er 31 jaar lang onderuit weten te praten. Wintersport? Ik? Mij niet gezien. Alleen, bijna iedereen in m’n directe omgeving wordt er wél enthousiast van. Dan moet er toch iets leuks aan zijn? Ik besloot: ik weet pas of het echt niets voor mij is tot ik het zelf probeer. En zo geschiedde. Maar zo’n eerste keer skiën als volwassene, hoe is dat nou? Is het eng? Gek? Überhaupt leuk? Dit is mijn ervaring!

Kleine notitie: ik ga hier puur in op het skiën zelf, en laat de après-ski, sfeer, het eten en al het andere wat bij wintersport komt kijken voor nu buiten beschouwing.

Eerste keer skiën

Drie maanden voor vertrek

Laten we even teruggaan naar ongeveer drie maanden voor vertrek. Ik ga naar Frankrijk en ben uitgenodigd om zowel het luxe Courchevel als meer knusse Valmorel uit te proberen. De reis is net bevestigd en ik roep tegen steeds meer mensen in mijn omgeving dat ik voor de eerste keer ga skiën. De een vindt het onwijs leuk, de ander vindt het wel eens tijd worden, weer iemand anders vraagt of ik gek geworden ben en ook het woord ‘moedig’ is gevallen. Ik heb er onwijs veel zin in, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik verder nog niet heel erg bezig ben met het moment dat ik daadwerkelijk van de piste af zal gaan.

Eerste keer skiën

Vier weken voor vertrek

Tot zo’n drie, vier weken voor vertrek. Waarschijnlijk is dit een gevalletje ‘als je er op let, dan zie (hoor) je het juist’, want ik hoor alleen maar verhalen van mensen die tijdens (hun eerste) wintersport een ledemaat hebben gebroken of iemand kennen die niet helemaal heel terug naar huis is gekeerd. Dat is dus precies wat ik niet wil horen en ik merk dat ik het steeds spannender begin te vinden. Wat heb ik mezelf op de hals gehaald? Het eerste wat ik vervolgens doe: een tijdelijke extra wintersportdekking afsluiten voor m’n reisverzekering. Je kunt het maar beter geregeld hebben toch? Just in case?

Drie weken voor vertrek

Nog zoiets waar je aan moet denken bij je eerste keer skiën: je bagage. Want man, wat moet je toch een hoop meenemen voor een paar dagen op de piste! Hier ga ik nog een aparte post over maken, want ik kan me voor zo voorstellen dat als jij overweegt om hetzelfde te doen, jij ook geen idee hebt wat je moet inpakken. Tot drie weken voor de vlucht wist ik dat een skijas en skibroek wel handig zijn, maar verder? Weet ik veel! Gelukkig wijzen m’n reisgenootjes Kimber en Lisette erop dat dingen als thermokleding, waterdichte handschoenen, skisokken en een skibril ook goed van pas komen. Als typische Hollander wil ik niet te veel uitgeven aan iets waarvan ik niet zeker weet dat het echt mijn ding is. Lang leve winkels als Decathlon, waar je serieus voor een prikkie heel veel goede kwaliteit op de kop kan tikken. Zo heb ik al mijn spullen voor nog geen €70,- bij elkaar (de skijas en -broek had ik al in huis). Lenen van bekenden is overigens ook een goede optie, kost het je helemaal niets – behalve misschien een fles wijn als dank.

Eerste keer skiën

Een dag voor vertrek

Morgen stap ik op het vliegtuig. Ik heb er onwijs veel zin in, maar tegelijkertijd merk ik dat ik nerveus ben. Vlinders in m’n buik, je kent het wel (hoop ik). Heel eerlijk, ik zie mezelf gewoon niet echt soepel van een piste af gaan. Waar ik vooral bang voor ben is dat ik iets breek, en dat daardoor mijn planning voor de komende weken door de war wordt gebracht. Maar zodra ik m’n spullen eenmaal heb ingepakt, gaat er een knop om. Die eerste keer skiën, dat gaat gewoon goed komen. Erin geloven is al het halve werk, toch?

Eerste keer skiën

Eerste keer skiën: D-Day

En dan is het zover. D-Day. M’n eerste skiles in Courchevel staat om 15:00 uur gepland en duurt zo’n twee uur. We pakken de gondellift naar boven en ineens sta ik midden op een besneeuwde berg. Wat ik gelijk al merk: je skileraar maakt al het verschil. ‘Mijn’ Germain heeft bijvoorbeeld al dertien jaar ervaring als leraar en is vooral een vrolijke grappenmaker. Dat is precies wat ik nodig heb, want ik ga al bij het einde van de lopende band op de grond (en dat terwijl ik nog niet eens een afdaling heb gemaakt). Omdat hij er geen big deal van maakt, doe ik het ook niet. En dat is fijn, want ik ben bang dat ik anders al snel het bijltje er bij neer had gegooid. Gewoon doorgaan.

Eerste keer skiën

We beginnen op de oefenpiste en oefenen de ‘pizzapunt’ (je ski’s vormen aan de voorkant een punt), zodat we enigszins gecontroleerd de piste af kunnen. Ook doen we de ‘spaghetti’ (met trillende beentjes de piste af) en gaan we achteruit naar beneden (en daar ging ik weer op de grond). Al snel worden we in het diepe gegooid en vertrekken we richting de groene piste. Die knikkende knietjes van de spaghetti zijn behoorlijk aanwezig, maar ik spreek mezelf streng toe: je wil dit leren, dus laat alles gewoon over je heen komen. We pakken de zogenoemde ‘pannenkoeklift’ naar boven en gaan vervolgens naar beneden. Pizzapunt naar links, draaien, dan pizzapunt naar rechts, en weer opnieuw. Oefenen, oefenen, oefenen, en dankzij aanwijzingen van Germain denk ik het steeds meer onder de knie te hebben.

‘Denk’ inderdaad, want onze groene piste was eigenlijk nog steeds een oefenpiste en vrijwel vlak in afdaling. Zodra het steiler wordt verlies enigszins de controle en ga ik voor m’n gevoel ineens supersnel. In werkelijkheid ging ik nog steeds als een slak, maar dat terzijde. Gelukkig krijg ik het voor elkaar om rechtop te blijven, maar eenmaal beneden zijn de spaghettibenen zo nadrukkelijk aanwezig dat ik het vandaag voor gezien houd. Al met al ben ik wel echt heel trots op mezelf. Ik had nooit verwacht dat ik dit nu al zou kunnen. Plus: alles doet het nog en zit er nog aan.

Eerste keer skiën

Als volwassene leren skiën

Wat me overigens ook opviel, is dat we lang niet de enige volwassenen waren op de oefenpiste. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar dat beeld had ik vooraf wel. Dat ik als dertigplusser tussen allerlei vijfjarigen zou staan. Is dus niet zo. Net als dat je ook niet dagenlang op de oefenpiste blijft: als je de basis een beetje onder de knie hebt, ga je al snel de ‘echte’ piste af. Zo voelt het al gelijk alsof je écht aan het skiën bent. Je moet overigens wel een passende bestemming kiezen: ga je ergens naartoe met amper groene pistes, dan is de kans juist groot dat je wél op de oefenpiste blijft oefenen. Het Franse Courchevel en Valmorel zijn goede opties voor beginners.

Eerste keer skiën

Eerste keer skiën: les 2

De volgende dag staat er weer een les gepland. Hoewel het gisteren echt heel goed ging voor een eerste keer, vind ik het ook nu weer spannend. Maar ja, angsten zijn er om overwonnen te worden en dus ga ik er gewoon weer voor. Vandaag gaan we veel meer aan de techniek werken. Omdat ik de minst ervaren van ons drie ben, krijg ik net even wat meer aandacht. Top, want al snel heb ik m’n ski’s veel meer onder controle en is slalommen ineens leuk in plaats van eng. We pakken uiteindelijk een groene piste van helemaal boven naar beneden.

Eerste keer skiën

Ben ik gevallen? Ja, ook nu weer twee keer. Maar inmiddels weet ik hoe ik moet vallen en weet ik ook dat vallen niet per se inherent staat aan iets breken. Je kunt gewoon weer (met een beetje hulp) opstaan en weer doorgaan. Mijn techniek is nog vrij basic (want: ik doe nog steeds grotendeels de pizzapunt), maar hé, ik doe het maar mooi wel gewoon.

Eerste keer skiën: les 3

Les drie krijgen we van een andere skileraar en op een andere plek (Valmorel). Rachel test eerst onze vaardigheden, zodat ze in kan schatten wat we al precies kunnen. Opnieuw gaan we eerst naar de oefenpiste om extra te focussen op de techniek. Het gaat steeds beter en zie echt vorderingen. Ik zou bijna zeggen dat ik het onder de knie heb. Dit keer skiën we eerst nog tussen de kleine kiddo’s, maar na een paar afdaling vertrekken we naar een blauwe piste.

Is toch net even andere koek, en het gevoel van ‘I’ve got this’ verandert al snel in ‘als dat maar goed gaat’. Hier komen we ineens steile(re) afdalingen, bochten en kleine heuvels tegen, en af en toe verlies ik de controle. De meeste keren herpak ik me dankzij de pizzapunt, een keer val ik heel charmant. Inmiddels vind ik het vallen niet zo’n big deal meer, en uiteindelijk weet ik de piste van begin tot eind te trotseren. Ik sta te stuiteren als ik beneden ben en baal dat dit de laatste les was.

Eerste keer skiën

En nu?

Nu smaakt het naar meer. Men zegt dat je als volwassene een volle week nodig hebt met lessen á 2/3 uur per keer om het skiën zo goed onder de knie te krijgen. Hoewel de eerste keer skiën letterlijk met vallen en opstaan ging, merk ik dat doorzetten alles is. Vallen is niet erg. Je breekt niet gelijk iets. Gewoon doen, doorgaan, oefenen. Het wordt vanzelf makkelijker.

Zeggen ze. Dus dat geloof ik dan maar!

Eerste keer skiën
author-sign

Chantal

Hi, ik ben Chantal en de oprichter van Reisdoc.nl. Mijn eerste verre reis was in 2008 en sindsdien pak ik elke kans om weer iets anders van de wereld te zien. Al sinds 2011 deel ik hier mijn beste reis- en bespaartips. Mijn doel? Zorgen dat elke bestemming betaalbaar wordt voor je! Lees meer ⇒