Helaas moeten de liefhebbers weer tot volgend jaar september wachten, maar voor diegenen die het grootste festijn van München nog nooit heeft meegemaakt, een uitgebreid verslag van het Oktoberfest. Is het een aanrader voor mensen zoals ik, een absolute non-bierdrinker?
Ik moet eerlijk zijn. Toen mijn vriend me meedeelde dat hij op de terugweg van onze reis naar Oost-Europa even een kijkje wilde nemen op het grootste bierfestijn ter wereld, moest ik toch wel even slikken. Ik zag alleen maar dronken mannen in lederhosen voor me en vrouwen met rode wangetjes, gekleed in dirndls, zittend aan lange houten tafels de ene pul na de andere naar binnen te werken. Voor vele mannen is dit een droom die uitkomt, voor mij als non-bierdrinker, leek dit een nachtmerrie. Toch gaf ik het een kans, overgehaald door het verhaal dat er buiten de tenten van alles te doen zou zijn, en dat dit toch wel een echte ’try before you die’ moest zijn.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik moet toegeven dat het niet zo’n ramp bleek te zijn als ik in eerste instantie had gedacht. Maar, daarbij moet wel gezegd worden, dat mijn oordeel is gebaseerd op een woensdagmiddag. Een middag waarop de grootste drukte ergens anders in het land verspreid was. Een middag waarop spelende kinderen en langzaam lopende bejaarden een bezoek brachten aan het festijn. Een middag waarop de dronkaards nog op twee handen te tellen waren.
Wanneer je tijdens het Oktoberfest door het centrum van de stad slentert, merk je vrijwel helemaal niets van het festival dat zich een paar kilometer verderop afspeelt. Geen grote posters, geen flyerende meisjes, enkel wat tientallen mensen in gekleurde traditionele kledij. Pas vlakbij de Theresienwiese, het terrein dat het hele jaar door de kraampjes van het Oktoberfest huist, hoor je de muziek van de blaaskapellen en zie je mannen en vrouwen in lederhosen en dirndls. Langzaam komt de stemming er meer in, en wanneer ik bij de gratis binnenkomst ineens een groot pretpark voor me zie, maakt mijn tegenzin plaats voor plezier.
Natuurlijk staan de veertien biertenten centraal wanneer je onder de grote poort doorloopt, maar het Oktoberfest blijkt zoveel meer te bieden. In plaats van simpele tenten heeft de bezoeker toegang tot mooi aangeklede bierdrinkgelegenheden, elk met een eigen thema, een eigen biermerk en een eigen publiek. Zo trekt het Hofbrauhaus aan het begin van het terrein vooral buitenlandse toeristen, maar biedt Löwenbräu even verderop vooral plaats aan de lokale bevolking.
Megafestijn
Eenmaal binnenin een tent valt meteen op wat voor megafestijn het Oktoberfest eigenlijk is. In sommige tenten passen maar liefst 10.000 mensen, allemaal wachtend op een pul bier en een stuk vet vlees. De vrouwelijke serveersters in strakke dirndls lopen af en aan naar één van de acht balies waar ze de bestellingen kunnen doorgeven en ophalen. Achter deze balies zijn tientallen mannen en vrouwen aan het werk om het vlees te braden, het bier in te schenken en de terugkomende lege literglazen weer schoon te maken voor een volgende ronde. De bezoekers zelf zitten op de gereserveerde houten banken of staan aan één van de vrije statafels. Het bier vloeit hevig, en dat terwijl het pas 11.00 uur in de ochtend is. Het blaaskapel dat in elke tent opgesteld staat, speelt onverwoestbaar door. Het publiek lijkt er weinig van te merken; ze gaat meer op in de gesprekken die ze veelal met hun vrienden lijken te voeren of werpen een blik in hun lege glas. Pas wanneer ‘Ein prosit‘ wordt ingezet, krijgen de muzikanten de aandacht die ze willen: er wordt geproost. Op het feest, op elkaar en vooral op het bier.
Kermis
Terwijl binnen de aandacht vooral op het brouwsel ligt, gaat het er buiten heel anders aan toe. De Theresienwiese huist al sinds 1810 het Oktoberfest, ooit gestart vanwege de bruiloft van de toenmalige kroonprins en prinses. Nu is het de aanleiding voor de uitvoering van vele Beierse tradities, zoals een parade met paarden, blaaskapellen en andere loopgroepen. Maar er bevindt zich nog meer op het terrein: een immens grote kermis met heel veel Duitse eetkraampjes en stands waar je ander vocht behalve bier kan halen. Onder andere de diverse achtbanen, draaimolens, schiettenten, een reuzenrad en een wildwaterbaan, zorgen ervoor dat zowel jong als oud, bierdrinkend en niet-bierdrinkend publiek een zeer vermakelijke dag heeft.
Maar uiteraard zeggen beelden uiteindelijk bijna altijd meer dan woorden alleen, dus voor de liefhebber een kleine sfeerimpressie:
Mijn conclusie? Voor een niet-bierdrinker was het stiekem eigenlijk fantastisch om een keer mee te maken, maar ik heb vriendlief wel verteld dat hij volgend jaar mooi met zijn bierdrinkende vrienden mag gaan. Zo zonder een liter bier in je hand, voelt het toch wat vreemd om ‘Ein prosit’ mee te zingen, en om als enige nuchtere tussen alle aangeschoten mannen én vrouwen te staan, is toch niet helemaal mijn ding. Hoppen van de een naar de andere tent, het naar binnen werken van een halve meter broodje bratwürst, en een rondje in de achtbaan, was leuk voor een keer, maar dat was voor deze gelegenheid dan ook meer dan genoeg.