Mijn eerste keer surfen: zo ging dat

Iets dat tot voor kort nog hoog op m’n bucket list stond: leren surfen. Althans, een poging doen tot. En het liefst op een idyllische plek. Je weet wel: tropisch eiland, parelwit strand, azuurblauwe zee. Als je het doet moet je het wel gewoon goed doen (maar natuurlijk wel een beetje betaalbaar). En dus reisde ik af naar het Spaanse Fuerteventura.

Fuerteventura is een van de Canarische Eilanden en ligt op zo’n 115 kilometer van de Marokkaanse kust. Na 4,5 uur vliegen land je direct naast de oceaan, en zie je de eerste golven je gelijk al tegemoet komen. Een beter welkom kan ik me niet voorstellen. Behalve dan dat het nogal bewolkt is als ik het vliegtuig uitstap, maar dat terzijde.

PLANET SURF CAMPS

Ik pak de bus richting het noorden van het eiland, Corralejo. Een van de grootste stadjes (en wat mij betreft de leukste) op Fuerteventura. Daar aangekomen check ik in bij Planet Surf Camps, een gecertificeerde surfschool dat is aangesloten bij de Canarische en Spaanse surffederatie. Mét eigen surfhouse, stiekem zelfs twee naast elkaar, en met plek voor ongeveer 25 mensen. Alsof je in een hostel belandt, maar dan beter.

HET SURFHOUSE

Zo vindt bijna alles hier buiten plaats: er is een zwembad, pool-, tafeltennis- en grote picknicktafel, een hangmat en diverse chillplekken om – je verwacht het niet – te chillen. Ook zijn er twee dakterrassen met nog meer banken en nog meer gigantische kussen. In een van de twee gebouwen is de gezamenlijke keuken annex eetkamer: sterker nog, het zijn twee keukens, met ieder twee koelkasten, een grote vriezer en opbergkast. Iedere kamer heeft z’n eigen plank, waardoor je heel makkelijk je eigen eten van de supermarkt aan de overkant kan bewaren. Verplicht betaald uit eten hoeft dus niet, al worden er elke week wel een barbecue en extern etentje met de surfleraren georganiseerd (maar je bent tot niets verplicht). In de kelder vind je nog een relaxruimte met tv en dartbord.

Ook niet onbelangrijk: slapen doe je in een twee-, drie- of vierpersoonskamer en elke kamer heeft een eigen badkamer. Wil je liever wat meer privacy? Je kunt ook een eigen appartement iets verderop huren, dan word je gewoon elke dag opgehaald voor de les en heb je je eigen badkamer en keuken.

HET SURFEN ZELF

Gezien ik alleen reis, vind ik het wel zo gezellig om in het huis zelf te zitten. Ik deel m’n kamer met drie Poolse meiden. We zijn een wat vreemde eend in de bijt, gezien bijna iedereen Duitssprekend is (op de drie medewerkers na: die zijn Italiaans en Nederlands). Schept meteen een band. Ze surfen al een paar jaar, waardoor ze in een andere lesgroep zitten dan ik: het ene dagdeel gaan de beginners op pad, daarvoor of daarna – afhankelijk van het getij – zijn de gevorderden aan de beurt.

DE SURFLESSEN

De drie surfleraren van Planet Surf Camps zijn serieus fantastisch. Luis, Marco en Gala zijn onwijs relaxt, aardig, hilarisch en vooral heel goed in surfen. Op het strand wordt alles duidelijk en met veel geduld uitgelegd, maar daarna sturen ze je gelijk het water in. Ga gewoon maar oefenen, veel vallen. nog veel meer kopje onder en de golven trotseren. Het lijkt enger dan het is. Je bent als beginner altijd in ondiep water bij het strand, dus verdrinken is onmogelijk. Ik blijk totaal geen natuurtalent, maar hoe frustrerend ik dat normaal ook vind, dit keer boeit het me eigenlijk niets. Elke keer dat je het water in gaat voelt als een nieuwe kans, je wilt automatisch blijven doorzetten. Elke golf weer het een beetje beter onder de knie krijgen. En aan het eind van de les moe maar voldaan bijkomen van alle inspanning, uitkijkend naar de volgende dag.

Maar na drie lessen ben ik stiekem wel blij dat het weekend is. Dat betekent: geen surfles. Hoe tof ik het surfen ook vind, het is echt zo onwijs vermoeiend. Spierpijn zoals deze variant heb ik nog nooit gehad (ik kan m’n armen serieus niet meer optillen) en m’n blauwe plekken groeien elke dag in aantal en grootte. Nog twee lessen te gaan, maar daarna heb ik dan ook eindelijk m’n doel bereikt: ik kan staan. Al is het maar een seconde lang.

Maar dat geeft niet: ook al ben ik zo’n 467 keer gevallen, het is echt zó leuk om te doen. Om iets te leren en er beter in worden terwijl je op vakantie bent. Volgende keer zorg ik er echter wel voor dat m’n buik- en armspieren wat meer getraind zijn: nu waren ze gewoon helemaal niet aanwezig en dat maakt alles toch wel een tikkeltje lastiger.

.

Note: ik verbleef hier op uitnodiging van Planet Surf Camps. Lees ook mijn disclaimer.

Credits surfbeelden: Pic Surf