Deze lucky bastard was afgelopen weekend in het Italiaanse Bologna! In het kort: ik at, dronk, liep rond en zag. In het lang: tja, hoe kan ik daar beter over vertellen dan door mijn drie dagen hier in foto’s te laten zien? Wat een leuke stad is dit!
VRIJDAG
Wachten op de trein naar Schiphol! Op dit moment had ik nog geen flauw benul waar ik een paar uur later zou zijn. Ik mag op uitnodiging van reisorganisatie srprs.me een weekend weg, maar voorwaarde is wel dat ik pas op het vliegveld hoor waar ik naartoe ga.
Eenmaal op Schiphol meet ik mijn reisgenootjes Lindsey en Denise en mogen we eindelijk onze kraskaarten open krassen… Man, wat was dat spannend. We gaan naar het Italiaanse Bologna!
Tickets zijn in de pocket, nu alleen nog wachten tot het vliegtuig vertrekt.
De stad is maar 1,5 uur vliegen vanaf Amsterdam. Onderweg heb je met een beetje geluk ook nog uitzicht op de Alpen!
Eenmaal in Bologna pakken we de taxi naar onze accommodatie: vlakbij het oude centrum vind je dit idyllische hotel met te schattige kamers en een mooie binnentuin.
Daarna is het tijd om te eten! Die Italianen weten wel hoe ze hun gerechten klaar moeten maken. Vooral de tagliatelle al ragu (bij ons beter bekend als spaghetti bolognese) is to die for.
De zon schijnt en je hebt nog wat ruimte over voor een toetje. Wat doe je dan? Duh, een ijsje eten natuurlijk.
Piazza Maggiore schijnt (volgens de locals) het mooiste plein ter wereld te zijn, maar door de vele steigers is er weinig van te zien. Gelukkig is de Sint-Petroniusbasiliek wél zichtbaar.
En voor we het weten is het weer tijd om aan de wijn en aperitivo te gaan. Vervelende cultuur hebben die Italianen.
Gelijk door voor het diner, jam! Daarna komt de food coma zo hard aan dat we gelijk teruglopen naar ons hotel voor de nodig portie slaap.
ZATERDAG
Rise and shine! Het uitzicht vanaf mijn kamer: Italiaanser kan bijna niet (ik ben me ervan bewust dat de Kever hartstikke Duits is).
Omdat we gisteren pas vlak voor vertrek hoorden waar we naartoe zouden gaan, hadden we geen flauw idee wat Bologna te bieden heeft. Gisteren hadden we vooral veel honger en zin in wijn, nu willen we de stad zelf gaan verkennen. Op naar de plaatselijke VVV voor een guided tour mét oortjes.
Ons gids vertelt ons alles over het gemeentehuis, de kerk, de twee scheve torens (Pisa, eat your heart out!), de oudste universiteit van Europa en de Mercato del Mezzo (foodhallen). Maar daarover later in een andere post meer!
Tijd voor lunch! Uiteraard staan er weer pasta en wijn op het programma. Ik neem me gelijk voor om volgende week vol aan de groenten en het sporten te gaan.
We lopen nog wat rond en besluiten op een klein beetje aandringen van Denise ook te gaan shoppen in de grote winkelstraat van Bolgona (Via l’Indipendenza). Het is onwijs druk en heet in de winkels, dus ik laat het passen mooi voor wat het is en wacht tot Denise en Lindsey hun pareltjes hebben gepast en gekocht.
De zon schijnt weer volop, dus ja, dan moeten we weer een ijsje eten. Life is tough.
Na al het lopen en eten willen we weer even bijkomen. We spenderen even in het hotel en gaan vervolgens naar precies hetzelfde restaurant als gistermiddag. Dat eten was zó heerlijk dat we het niet over ons hart kunnen verkrijgen om daar nu al afscheid van te nemen. De reservering was niet helemaal goed doorgekomen, waardoor we bijna een uur aan de bar hebben gewacht tot er een tafeltje vrij kwam. Maar om 22.00 uur sloegen we dan ook keihard toe: plankje worst, spaghetti ragu, risotto en, last but definitely not least, de toetjes. De tiramisu en mascarpone met aardbeien liet ik voor wat het is, maar die chocoladetaart heeft het niet overleefd. Ik was even in food heaven. En daarna weer in een food coma.
ZONDAG
Na een kleine uitslaapsessie en uitgebreid ontbijt in het hotel, gaan we opnieuw de stad in. Ik had het vermoeden dat de stad op zondag helemaal uitgestorven zou zijn, maar ik zat er duidelijk naast. Veel winkels zijn open en ook straatmuzikanten zijn gewoon weer van de partij.
Ik twijfelde even of ik mezelf wel naar boven kon slepen, maar na enige overtuigingskracht van Lindsey en Denise liepen we alle 498 treden van de Torre degli Asinelli omhoog.
En wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan! Ik waaide zo ongeveer uit m’n panty, maar het uitzicht over de stad was zó mooi.
We hadden ons weer ingespannen, dus ja, hoog tijd om weer wat te eten (en weer wijn te drinken).
Onze laatste uurtjes zijn dan echt in gegaan, we lopen nog wat door een wijkje en stuiten op dit plekje.
En toen was het, echt klaar. Tijd om naar huis te gaan. Bologna, je was heerlijk!
Ben jij al eens in Bologna geweest?
